Suriname en Nederland delen een lange geschiedenis met elkaar, al is het pijnlijk dat die voor een belangrijk deel is getekend door wrede slavernij, harde contractarbeid en koloniale overheersing. Maar de gemeenschappelijkheid van het verleden en de daaruit voortgevloeide verstrengeling van mensen en cultuur is onmiskenbaar. Nederland is voor Suriname altijd een belangrijk referentiepunt geweest, zowel in positieve als in negatieve zin. Na de onafhankelijkheid van Suriname in 1975 is dat nauwelijks veranderd.

Enerzijds bleek dat uit de massale trek naar Nederland vooral rond die onafhankelijkheid. Onzekerheid en angst voor de toekomstdreven een deel van de Surinaamse bevolking naar het land van de kolonisator, met als gevolg dat er inmiddels meer dan 350.000 Surinamers in Nederland wonen. Een deel daarvan behoort al tot de derde generatie Surinaamse Nederlanders, van wie je je kunt afvragen wat de band met Suriname nog inhoudt. Maar het betekent in ieder geval dat Nederlanders overal en in vrijwel alle beroepsgroepen te maken krijgen met Surinamers. Vooral in het onderwijs is dat een belangrijk gegeven.

Van Surinaamse kant klinkt wel eens het verwijt dat juist het Nederlandse verleden aan de wortel staat van alle misstanden en de problemen die het land ondervindt in zijn ontwikkeling. Vaak wordt dat afgedaan als een makkelijk excuus zijn om falend beleid te maskeren, maar als je ’t goed bekijkt zit er een kern van waarheid in. Suriname is immers een creatie van Nederland dat verantwoordelijk is geweest voor de samenstelling van de bevolking, de inrichting van het bestuur, de economie en zelfs voor de taal, want ondanks ca zestien zogeheten domeintalen is het Nederlands nog altijd de officiële taal in Suriname. De Nederlandse erfenis is daarmee ook onderdeel van de Surinaamse identiteit. Dat zorgt voor levendige interacties, een boeiend politiek landschap, een bijzondere cultuur en – mede dankzij het creatieve gebruik van de taal – veel humor. Geen wonder dat het voor Nederlanders die Suriname bezoeken een beetje thuiskomen is.

Door de aanwezigheid van zoveel Surinamers in Nederland is er in Suriname bijna niemand die geen familie of kennissen heeft aan de Noordzee. Ook dat houdt de oriëntatie op Nederland levend. Helaas is het andersom een ander verhaal. In Nederland bestaat maar matig belangstelling voor Suriname, behalve bij misstanden in de politiek, drugssmokkel of de handel en wandel van Desi Bouterse.

Dat moet veranderen. Juist voor mensen die in Nederland beroepshalve te maken krijgen met Surinamers in Nederland, is er alles aan gelegen om op een serieuze en evenwichtige manier kennis te maken met dit prachtige land.

Dat is dan ook de belangrijkste reden waarom de Stichting Vriendschapsbanden Nederland-Suriname reizen naar Suriname organiseert voor verschillende beroepsgroepen.